Wednesday, March 21, 2007

Boy/girl

Even though I sometimes consider myself a pretty experienced teacher (is that ok after 3 1/2 years?) something happened a few weeks ago that I had never seen before, and won't easily forget.

In one of my wonderful second year groups, one of the girls announced that she is no longer a girl, but wants to be a boy. She had had thoughts about becoming a boy ever since she was seven years old (she now is 14) and had made the decision to change her name and appearance.
I had already heard some gossip about this, but decided not to pay too much attention to it. After all, if it was true, her mentor would inform me. And so she did. Two weeks ago we were informed that Anna (name changed of course) was to change her name to William. The teachers were asked to call her that and pay attention to her (or his?) wish to be approached as a boy. So no more "Hurry up young lady, get your book and start to work!" but rather: "Hurry up, get your book and start to work!".

Even though this situation seems weird, I'm already used to it. The kids in her class are handling this wonderfully and this has really calmed her down. Her behavior had been going through the roof lately, right before she made her announcement. Thank goodness she's in a wonderful class (I know I already said this but I love them). Any other second year group would have picked on her horribly. Not this group. They say things like: "Hey Billy, come on!", "Look Miss M, this is my brother" (for some reason 13 year olds like refer to each other as siblings when they get along well).

Isn't this an interesting situation?

11 comments:

Anonymous said...

Dat is een moedige beslissing. Alle respect voor dit meisje. Ik heb wel eens gehoord dat sommige kinderen in het 'verkeerde' lichaam geboren worden en dat ze er al vroeg mee bezig zijn. Denk je dat dat in dit geval ook zo is?

falleri said...

Wow. Heftig! En zo mooi, de reacties van de kinderen!

Anonymous said...

Brave girl. Good for her. I hope her parents are as understanding as her peers at school.

Sharon Brumfield said...

I will pray for her. How sad not to be able to enjoy the body God gave you.I pray that she will come to know the love of God.

Anonymous said...

Dapper hoor, ervoor uit komen dat je homo of lesbienne bent is vaak al een hele onderneming. Maar een sexverandering is nog zoveel verder. Heel dapper dat ze dit durfde te zeggen en er mee door gaat. en ook goed dat de andere kinderen het zo goed opnemen.

gr Alette

Anonymous said...

Heel moedig dat ze dit heeft gedaan. Juist op deze leeftijd. Ik vind haar klasgenoten net zo moedig dat ze er zo volwassen mee omgaan. Daar kunnen sommige volwassenen nog wat van leren.

Anonymous said...

Wat lief van zijn klasgenoten.. en dat tegenwoordig! Het lijkt wel alsof we steeds minder van elkaar durven accepteren. Hier kunenn veel mensen een voorbeeld aan nemen :)

Anonymous said...

Ik sluit me helemaal aan bij de woorden van Teddy. Indrukwekkend voor jou ook om mee te maken.

@ Sharon: I don't think praying will help if you're born with the wrong body, but that's just the way I look at it.

Anonymous said...

Respect voor deze jongen! Ik heb er zelf helemaal geen moeite mee en zal iedereen aanspreken zoals die wenst aangesproken te worden. Zo kwam er bij Ikea wel eens een travestiet bij mijn balie. Dan zeg ik gewoon mevrouw tegen die persoon. Ik bedoel, hij had vrouwenkleding aan, dus wil hij op dat moment duidelijk een vrouw zijn. Mijn collega's maakten grapjes "moet ik nou mevrouw/meneer zeggen?" Dat vind ik dan zo flauw.

Als een kind juist op zo'n jong leeftijd dit wil doorzetten, weten ze echt wel waar ze mee bezig zijn. Ik heb ook respect voor de ouders die hun kind dan ook stimuleren om zich zelf te zijn. En geweldig dat klasgenootjes daar niet moeilijk over doen.

En zo hoort het!!

ary said...

Moeilijke situatie hoor. Heb hier al wat documentaires over gezien en artikelen over gelezen. Moeilijk ook voor de ouders, want je bent natuurlijk altijd bang dat je kind de verkeerde keuze maakt, maar tegelijkertijd kunnen dit soort kinderen zo ongelooflijk ongelukkig zijn, omdat ze het idee hebben in een verkeerd lichaam te zitten.

Anonymous said...

Heel knap, heel moedig en geweldig dat zijn klasgenoten het zo goed oppikken! Ik had in de brugklas een lerares geschiedenis die vroeger man was. In het begin, voordat we les van haar hadden, maakten we nog grapjes als we haar zagen lopen, maar toen we haar eenmaal als lerares hadden en ze heel open vertelde over hoe het nou precies zat (want als elf-/twaalfjarige kun je dat toch eigenlijk niet begrijpen) was het allemaal heel normaal. Het was 'mevrouw', terwijl sommige oudere broers en zussen van klasgenoten vroeger 'meneer' tegen haar (hem) zeiden. Maar als je veertien bent... ik hoop dat hij gelukkig wordt, hoe hij uiteindelijk dan ook zal worden.